بـه لـطـافـت ابـریـــشـــم

عصر یک جمعهء دلگیر،

 دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟

چرا آب به گلدان نرسیده است؟چرا لحظهء باران نرسیده است؟

 وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است،

 به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است.

 بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد

که هنوزم که هنوز است

چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

 عصر این جمعه دلگیر

 وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس،

 کجایی گل نرگس؟

 به خدا در هوس دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد ،

نگهم خواب ندارد، قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد،

 شب من روزن مهتاب ندارد،

همه گویند به انگشت اشاره

مگر این عاشق بیچارهء دلدادهء دلسوخته ارباب ندارد...

تو کجایی؟ تو کجایی شده ام باز هوایی،شده ام باز هوایی...